روژیا
نویسنده: روح انگیز جاسمی




پرنیان

پریسان

سبکباران ساحلها
نویسنده:شهره وکیلی



پرنیان

پيچك هاي احساس
نویسنده:نگار




پرنیان

پریسان

هویت پنهان



پرنیان

پریسان

از اين درام پوسترهاي بسياري منتشر شده ولي اين پوستر به عنوان يكي از پوسترهاي اصلي سريال شناخته شده است:

آدم برفی
نويسنده: بهاره.س




پرنيان

پرنیان(به صورت فایل زیپ)



پريسان

تمام ِ ناتمام ِ من...
نويسنده: آنیتا



پرنيان

پريسان

مینا
نويسنده: همایون رقابی




پرنيان

پريسان

بازی سرنوشت
نویسنده : نسرین ثامنی

پرنيان

پريسان

کشمکش (جلد دوم خاطرات خون اشام)

ال جی اسمیت

روزهای برفی
نويسنده: baroon

امیدوارم از این رمان خوشتون بیاد

رهـا

رمان قشنگیه حتما دانلودش کنید

لینک دانلود

خاطرات یک خون اشام

نویسنده: ال جی اسمیت

جلد اول:بیداری

لینک دانلود

فصل سی وسوم
سرانجام اتفاقی که ازش می ترسیدم,افتاده بود.گیج ومات,دراتاقم نشسته به فضاي خالی رو به
رویم که رو به تاریکی می رفت,زل زده بودم.خانه درآرامش فرو رفته بود.اما می دانستم این
آرامش قبل از طوفان است.آن شب,وقتی پدرم به خانه رسید من تقریباً یادم رفته بود که حسین
کارش داشت.اما صورت درهم واخم هاي پدرم,مرا به فکر انداخت که مبادا به حسین تلفن
کرده وچیزي گفته باشد.منتظر ماندم تا پدرم خودش سرصحبت را باز کند واین انتظار زیاد
طول نکشید.بعد از شام,پدرم به اتاق سهیل کرد ومرا صدا کرد.ناخودآگاه,دلم فرو ریخت.دست
وپایم یخ کرده بود.به سختی وارد شدم.پدرم پشت میز نشسته بود با دیدن من,گفت:
-بیا بشین.
روي تخت سهیل روبه روي پدرم نشستم.منتظر ماندم تا اول پدرم صحبت کند.چند لحظه اي
هردو ساکت بودیم.عاقبت پدرم گفت:
-من امروز با آقاي ایزدي تماس گرفتم.می دونی چه کار داشت؟...
پرسشگر نگاهش کردم.پدرم بی آنکه منتظر جواب بماند گفت:
-نمی دونم با خودش چه فکري کرده که این درخواست رو اصلا مطرح کرده!...بدون مقدمه از
من خواست که یک وقت بهش بدم,براي خواستگاري!عجب زمونه اي شده!ازروي انسانیت
ومحبت,این آدم رو دعوت می کنی توي خونه ات,تا چشمش به پول وپله می افته,آب ئهنش
 

 فصل سی ودوم
سرانجام تمام دوندگی ها وخستگی هایمان به انتها رسید.از بالاي ایوان به حیاط سرسبزمان که با
چراغهاي ریز رنگی,تزئین شده بود,خیره شدم.درتمام حیاط میز وصندلی چیده بودند.روي میزها
ظروف میوه وشیرینی به چشم می خورد.داخل سالن پذیرایی وهال هم صندلی چیده
بودیم.عروس وداماد هنوز نیامده بودند,ولی مهمانان از راه می رسیدند و روي صندلی ها
جاخوش می کردند.هفته پیش,خود سهیل براي حسین کارت دعوت برده بود.صبح براي دادن
کارت به شرکت محل کار حسین رفته بود,وقتی برگشت کلی از بزرگی شرکت وشغل
وجایگاه حسین تعریف می کرد.آخرین نگاه را درآینه به خود خود انداختم.پیراهن بلند مشکی
پراز سنگ دوزي وملیله ومنجوق,یک سرویس طلاي ساده و موهایی که مثل آبشار با پیچ
وشکن فراوان روي شانه هایم می ریخت.به قیافه ام دقیق شدم.قد بلند وهیکل لاغري
داشتم.پوست گندمی با چشمان درشت وخاکستري رنگ,گونه هاي برجسته ولبهاي نازك که
به چانه اي گرد ختم می شد.دوباره به چشمانم خیره شدم,خودم هم هنوز نمی دانستم چه رنگی
است.هرلحظه به رنگی درمی آمد.به ابروهاي بلند ونازك وپیوسته ام نگاه کردم.مرتب بود.به
احترام حسین شال نازکی روي موهایم انداختم.شال هم از جنس پارچه لباسم وپراز منجوق
وملیله بود وانگار جزئی از لباسم بود.کفش هایم را پوشیدم واز اتاقم خارج شدم.به مادرم نگاه
کردم که پیراهن شیک وگران قیمتی از حریر شیري رنگ به تن داشت.موهایش را تازه بور
کرده بود.هررنگی به موهاي بینوایش می زد به صورتش انقدر می آمد که گاهی در می ماندم
رنگ اصلی موهایش چیست؟آثار خستگی در صورتش هویدا بود.از چند هفته پیش,همه مان
در حال دویدن بودیم.به زن دایی ام نگاه کردم.ساکت کنار دایی ام نشسته وبه روبه رو خیره
مانده بود.به مینا نگاه کردم که موشکافانه همه چیز را نگاه می کرد,مطمئن بودم دنبال ایراد
 

واشکالی است تا بعدا جار بزند.عموي بزرگم هنوز نیامده بود.دوستان سهیل وگلرخ مشغول

فصل سی ویکم
ترم جدید,رو به پایان بود.حدود دو ماه ونیم ازسال جدید گذشته بود.کمتر از گذشته از رفتن به
دانشگاه لذت می بردم.حسین پروژه اش را هم تحویل داده بود ودیگر کاري در دانشگاه
نداشت.ازوقتی قرار شده بود خانه را بفروشد,خیلی کم می دیدمش,خانه قدیمی وپدري اش را
براي فروش به بنگاه سپرده بود وطبق گزارشی که هروزبا تلفن به من می داد,هربعدازظهر
حداقل دو سه نفر می رفتند تا ملک را ازنزدیک ببینند.قیمتی که بنگاه دار روي خانه گذاشته
بود خیلی بالاتر از انتظار من وحسین بود.خوب یک خانه کلنگی بزرگ در شلوغترین محله
هاي تهران,بهترین جا براي ساختن یک آپارتمان چند واحدي بود.
در خانه خودمان هم همه در به در دنبال یک خانه مناسب براي سهیل وعروس جوانش می
گشتند.سهیل مثل بچه ها هرآپارتمانی را می دید,ذوق می کرد ومی گفت:همینه!خودشه...من
همینو می خوام.
بعد پدرم سریع عیب وایرادهاي خانه را درمی آورد ولب ولوچه سهیل آویزان می شد.قرار بود
اول خانه بخرد,بعد مراسم عروسی بگیرند.سهیل تمام پس اندازش را از همان روزهاي اولیه
نامزدي,دربانک مسکن گذاشته وحالا نوبت وامش رسیده بود.پدرم هم قول داده بود کمکش
کند.
هوا کم کم روبه گرمی می رفت وروزها بلند می شد.آخرین جلسات کلاسها بود که لیلا چند
روزي به دانشگاه نیامد.هرچه به خانه شان زنگ می زدم کسی گوشی را برنمی داشت.البته خیلی
نگرانش نبودم چون مادرش از اون دسته آدمهایی بود که ماگهان بارو بندیلش را جمع می کرد
وبه مسافرت می رفتند.اوایل هفته بود که ناراحت وافسرده وارد کلاس شد.شادي بادیدنش از
جا بلند شد وگفت-به به!استاد,خبر می دادي گاو سر می بریدیم...
لیلا دستش را چرخاند:تورو خدا بس کن که اصلاً حال وحوصله ندارم.
 

 ومشکلاتم!دلم می خواهد توبیرون از این دایره,خوشبخت شوي.خواهش می کنم پیشنهادم را
قبول کن ومرا یک عمرسپاسگذارت بگذار!
« قربانت حسین »
با خشم تمام وناگهانی,نامه را ریزریز کردم.داد زدم:به توهیچ ربطی نداره من راجع به زندگی ام
چه تصمیمی بگیرم...بدبخت ترسو!
صداي مادرم ازجا پراندم:مهتاب؟...مهتاب؟دیوانه شدي؟
سال تحویل شد وغم ازدل من پاك نشد.دلم می خواست حسین را پیدا کنم وآنقدر سرش داد
بزنم تا کَر شود.اما از آن روزهرچه به خانه اش زنگ می زدم کسی گوشی را برنمی داشت.دید
وبازدید عید هم بی حضورمن انجام شد.دستم هنوز درگچ بود وبی حوصله با همه دعوا می
کردم.پدرومادر هم حوصله جروبحث با مرا نداشتند وبه تنهایی این طرف وآنطرف می
رفتند.دستم داخل گچ می خارید واشکم را درمی آورد.مثل دیوانه ها طول اتاقم را بالا وپایین
می رفتم ودر دل با حسین دعوایم می شد.بارفتن پدرومادرم به خانه نازي خانم,فکري در سرم
جان گرفت.فوري لباس پوشیدم وسوئیچ ماشین مادرم را برداشتم.مصمم پشت رل نشستم وبا
یک دست ناقص فرمان را چسپیدم.خیابانها مثل کره ماه خلوت بود وباعث شد زود
برسم.سرکوچه,پراز بچه بود.داشتند با یک توپ پلاستیکی,فوتبال بازي می کردند.ماشین را
سرکوچه گذاشتم وبی اعتنا به نگاهاي خیره بچه ها,وارد کوچه تنگ وتاریک شدم.جلوي
درکمی دو دل ایستادم.ولی دوباره خشم بر شکّم غالب شد وزنگ زدم.دستم را روي زنگ
گذاشتم وبرنداشتم تا حسین سراسیمه در را باز کرد.با دیدن من انگار روح دیده باشد,قدمی به
عقب برداشت.عصبی گفتم:
-چیه؟انتظار دیدنم رو نداشتی؟فکر نمی کردي بتونم خیابانهاي اینجا را یاد بگیرم