موج آرام نگاهت لاف دریا را شکست / از حصار شب گذشت و مرز فردا را شکست غم بر روی شانه هایم سالها لم داده بود / مهربانیهای تو ، قندیل غمهایم شکست * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * مرا هیچ چیز عذاب نمی دهد، جز اینکه همیشه دانسته خطا کردم ندانسته آلوده شدم، نشناخته وابسته شدم، و نخواسته رانده شدم * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *